Koffie in Utrecht.

Vandaag was ik in Utrecht. Snel van school naar de trein lopen en als je dan aankomt in Utrecht staat vriendje al te wachten. Koffie drinken in de Starbucks en in een gek Belgisch bier café zitten. Ik doe dit soort dingen niet zo heel vaak, meestal alleen met the boyfriend, alleen ik vind het wel fijn. Gewoon de trein pakken voor een kopje koffie. Het is toch toetsweek, je hebt vaak geen tijd om dit soort dingen te doen. Dat is jammer. Ook is geld vaak een issue. Ik ben helaas een arme scholier. Het geld wat ik de komende tijd verdien gaat naar het kaartje van Into The Great Wide Open. Spontaner zijn. Dat wil ik. De tijd en het geld hebben om zomaar ergens heen te gaan, zomaar wat te gaan doen. Wat zou dat fijn zijn. Laat ik nou eerst maar m'n Havo afmaken en m'n toetsweek goed doen, dan wordt alles een stuk makkelijk. Denk ik dan.

Dingen die me blij maken:

- Skypen
- 20 minuten bellen, alleen die 20 minuten lijken er 2
- Piano spelen
- Zingen
- Regen die op mijn raam tikt
- Elke ochtend wakker worden en het schilderij zien dat mijn beste vriendin voor me heeft gemaakt
- Leren (niet studeren, andere betekenis)
- Fijn toetsweekrooster
- Dagkaarten van de Hema
- Whatsappen
- Naar verschrikkelijk vrolijke hipster muziek luisteren
- Naast iemand wakker worden
- Boeken
- Random dansen
- Warme truien
- Optreden
- Festivals
- Wakker worden en kunnen blijven liggen
- Lieve vrienden.

Ik voel me gelukkig.

Onzeker

Onzeker. Ja, dat ben ik. Dat durf ik wel te zeggen. Bijna elke 16 jarige middelbare scholiere heeft sowieso wel iets waar zij niet tevreden mee is. Al loopt het bij mij wel een beetje verder dan èèn ding. Ik ben nooit dun geweest, nogsteeds niet, en vrienden waren er niet veel toen ik klein was. Dat zorgt er nu ook niet echt voor dat ik lekker in m'n vel zit. Ik ben al lang niet meer zo onzeker als toen, alleen ik twijfel over heel veel dingen. Goed genoeg zijn, tof genoeg zijn, grappig genoeg, mooi genoeg, nouja je kent het wel. Nu zelfs met een vriendje ben ik nog zo, twijfelen of ik wel leuk genoeg voor hèm ben. Niet nodig zeggen de meesten (hij zelf ook), alleen mijn zelfbeeld is al best wel naar de klote. Ik doe m'n best en het gaat al beter, maar het zorgt er wel voor dat ik me druk maak om onnodige dingen. Terwijl ik mijn tijd en energie wel voor iets anders nodig heb. Kon ik maar m'n hoofd in een keer leegmaken en alle gekke gedachtes uit mijn hoofd verbannen zodat ze nooit meer terug konden komen. Lijkt je dat geen goed idee?

"It's better to be hated for something that you are than loved for what you're not."
                               - Andr Gide

Een vriendin zei vanmiddag tegen me:

"Ik voel de pijn door mijn hele lichaam. Het is gek maar dat is fijn, ik voel iets. Mijn ogen branden, mijn tranen vloeien over mijn wangen en rillingen over mijn lichaam. Ik leef."

Het zet me aan het denken. Ik denk dat ze gelijk heeft. Dit zijn een paar van de weinige dingen waaraan je voelt dat je leeft. Dat het er nou eenmaal bij hoort. Dat je er doorheen moet. En dat kan alleen jij.

New York

Ik heb een raar soort liefde voor New York. 'The city that never sleeps'. Misschien omdat ik zelf al mijn hele leven in een klein dorpje in Gelderland woon. In ieder geval, ik was daar in februari 2010 en ik werd verliefd. Het was verschrikkelijk koud en er waren sneeuwstormen, maar het was prachtig. Ik kan me voorstellen dat Central Park prachtig is in de zomer, maar in de winter heeft het iets sprookjesachtig met al die sneeuw. `
En dan ga je het mooiste museum in dat je ooit hebt gezien. Ik heb me verwonderd. Metropolitan Museum of Art, ik raad het iedereen aan. Er is zo veel van allemaal verschillende landen en tijden. Egypte, Nederlandse schilders, Romeinen etc. En natuurlijk als je uit het museum komt is er geen taxi te vinden, want het is verschrikkelijk koud. Door de sneeuw zijn je voeten ook doorweekt. Dus dan ga je maar Starbucks halen. Op elke hoek een Starbucks, ik was blij.
Mijn hotel zat eigenlijk op Times Square. Ik heb op Times Square een sneeuwpop gemaakt. Ik sta op de camera van een heleboel japanners. Mijn favoriete plek op Times Square? De M&M store. Ik denk dat ik er een uur binnen heb gestaan, geweldig. Wel jammer als je je zakje M&M's gaat afrekenen je schrikt van de prijs. Achja, je komt er toch niet zo vaak dus heb je het er voor over.
Ik heb Wicked gezien op Broadway. Mensen hadden hun kaartje teruggegeven door de sneeuwstormen, want eigenlijk moet je minstens 2 jaar van te voren reserveren. Oh, laatste aanrader: Het Hard Rock Café. Het eten is heerlijk. Wel veel. Proef de nacho's. Ik hoop er snel weer naar toe te kunnen en de muzikale kant van de stad te gaan ontdekken. Daar had ik toen geen tijd voor.

     “They say life's what happens when you're busy making other plans. But sometimes in New York, life is what happens when you're waiting for a table.”

                          - Sarah Jessica Parker

Toetsweek

Goedemorgen! Het is weer weekend! Uitslapen en niks doen? Nou, nee. Toetsweek. Het fenomeen toetsweek. Heerlijk hoor. Ugh. Normaal zou ik mijn zaterdag beginnen met een kopje koffie en een geroosterd broodje, maar nu had ik mij verslapen en ik moest werken. Oei. Goed begin. Vanmiddag ga ik los. Alle Social Media uit en me 'concentreren'. Dat is de moeilijkste opgave, concentreren. Ik weet niet wat er met mij aan de hand is, maar ik ben zo verschrikkelijk snel afgeleid. Ik hoor een tof liedje op de radio, ik zie mijn piano staan en dan móet ik even spelen, even tweeten hoe vervelend de leerstof is, nouja je kent het wel. Wat wel fijn aan de toetsweek is, is je rooster. Ik ben zelfs donderdag vrij. Wat ik donderdag ga doen is een ander verhaal. Dus, ik ga nog even verder met werken. Dan kan ik mijn festivalkaartje weer betalen die ik 17 maart wil kopen.

"I hate studing, but I love learning. Learning is great"
                  - Natalie Portman

Dit gevoel is moeilijk. Ik had niet verwacht dat ik dit zo moeilijk zou vinden. Hij is weg. Om 12.40 vertrok zijn vliegtuig. Ik begon te huilen. Ik besef niet goed dat ik die jongen, die ik gister nog sprak, misschien wel nooit meer zie. En ik mag niet hopen op iets anders. Ik wens hem namelijk het beste toe, waar hij ook is. Dus als zijn plek aan de andere kant van de wereld is, dan is dat zo. Hij is een van de meest bijzondere personen die ik ooit gekent heb. En het is fijn om hem gekend te hebben. Ik kreeg een brief van hem, gisteren. Die brief maakte indruk. Ik heb het nu al minstens honderd keer overnieuw gelezen. En weer. En weer. Veel geluk, Menno. Ik ga je niet vergeten.

"Leef je leven alsof het een kunstwerk is dat je aan het maken bent."
"Ga ervoor, leer, ontmoet, wees bang, laat los en leef"
                        - Menno van Winden

Maandag

Hallo maandag. Maandag betekent voor mij kapot moe zijn, de trein missen, te laat op school zijn, leraren uitlachen omdat hun gulp open staat (meestal ben ik niet zo lullig, het is maandag) en extreme trek hebben omdat je geen tijd had om te ontbijten. Ja, ik schrijf dit tijdens mijn 2e uur MAW. Ik ben niet echt gemaakt voor maandagen. Op deze dagen kom ik altijd net tegen de kauwgom onder de tafels aan, doe ik altijd iets waardoor ik me enorm ga schamen en kan ik niet meer praten. Ik stotter en brabbel en ik weet het allemaal niet. Mijn uiterlijk werkt ook niet altijd mee op maandag. Meestal heb ik iets aan wat ik snel uit mijn kast heb getrokken omdat ik te laat was, minimale make-up en mijn haar is niet gedaan. Maar goed dat je me nu niet ziet. Oké, dit was mijn verhaal over maandag. Tot morgen.
“Sometimes it pays to stay in bed in Monday, rather than spending the rest of the week debugging Monday's code”
                        - Dan Salomon

Alles achter laten

Oké, ja dit is een 3e bericht vandaag maar ik moet iets kwijt. Het vriendje van m'n beste vriendin gaat dinsdag weg. Nee, hij gaat niet op vakantie of hij verhuist. Hij vertrekt. Nieuw-Zeeland is zijn bestemming. Hij blijft daar minimaal een jaar en dat kan voor altijd worden. Ik weet niet of ik hem een vriend mag noemen, ik ken hem niet goed, maar dat ik hem morgen voor het laatst zie valt me zwaar. Ik vind het eng? Of gek? Ik ben vooral bang zijn laatste dag te verpesten, maar dat is eigenlijk alleen mijn onzekerheid. Die jongen is pas 18 en over 2 dagen vertrekt hij en waarschijnlijk zien we hem nooit meer. Een raar idee. Heel raar dat die jongen die ik morgen ongeveer een uur zie en dat dat de laatste keer is. Dat hij alles achter laat. Dat hij dat kan. Ik heb zoveel bewondering voor hem.

"I always wonder why birds stay in the same place when they can fly anywhere on earth"
                      - Harun Yahya

Begin

Ik vond blogs altijd stom. Nou, vond ik ze wel stom? Of had ik gewoon geen zin om er aan te beginnen. Dat heb ik te snel. Ik begin er niet aan omdat ik geen zin heb. Mijn motivatieniveau ligt ook wel onder 0. Ik irriteer me daar aan. Ik irriteer me dan aan mezelf. Maar, verder over beginnen. Mijn 2012 begon geweldig. Èèn van mijn beste vrienden besloot Oud en Nieuw bij mij thuis te vieren en rond 00:45 van 1/1/12 had ik onverwacht opeens een geweldig vriendje. Begin kan ook goed zijn, een nieuw begin. Alleen dat zie ik zelf niet snel, of ik kom daar te laat achter. Ik besloot niet aan voornemens te doen, maar nu ik een paar weken verder ben zie ik toch dat er dingen moeten veranderen. Ik moet harder werken. Ik mag niet meer lui zijn. Nieuwe school, een nieuw begin. En dat wilde ik. Toch?

"In three words I can sum up everything I've learned about life: It goes on."
                        - Robert Frost