Een vriendin zei vanmiddag tegen me:

"Ik voel de pijn door mijn hele lichaam. Het is gek maar dat is fijn, ik voel iets. Mijn ogen branden, mijn tranen vloeien over mijn wangen en rillingen over mijn lichaam. Ik leef."

Het zet me aan het denken. Ik denk dat ze gelijk heeft. Dit zijn een paar van de weinige dingen waaraan je voelt dat je leeft. Dat het er nou eenmaal bij hoort. Dat je er doorheen moet. En dat kan alleen jij.