Weekend.

Vannacht had ik een gesprek met de moeder van een vriend van me. Ik kwam van iemand vandaan die ik tof vind. Dat durf ik te zeggen, ook als je het leest. Met haar had ik het over hoe ik ben en wat ik ben. Het was fijn. Dit is een fijn weekend. Na maanden.

Nu kijk ik The Sound of Music met mijn beste vriendjes. We willen dat de jongste van de Von Trapp familie van de berg stort, irritant kind.

Kusjes vanuit mijn woonplaats.

Regenachtige ochtend. 17 december 2012. Een jaar geleden was het de dag van het Coldplay concert. De dag dat ik echt verliefd werd op mijn ex, dat ik gelukkig was en dat ik moest huilen bij Fix You. Deze 17 december is zo anders. Vandaag ben ik in de war. Blij maar niet gelukkig. Vandaag besloot ik niets aan mijn uiterlijk te doen omdat ik geen zin had. Zo veel veranderd in ren jaar. Ik kan mijn ex niet uitstaan, ik ben zoveel meer volwassen geworden, ik ben afgevallen en zelfverzekerder geworden. Bijna een compleet ander persoon.

Niet helemaal. Ik ben nog steeds blond en chubby, ik ben nog steeds niet grappig, ik hou nog steeds meer van droge dan van zoete witte wijn en ik ben niet opgehouden met zingen. Het is heel gek om een jaar na een bepaalde belangrijke datum naar jezelf te kijken en te zien hoe jij en je sociale contacten veranderd zijn.

Ik denk wel dat ik gelukkig word. Ik ben zelfverzekerd en vaker blij dan vorig jaar. Alleen ik mis liefde, en dat is onnodig.

Ik ben net zo tof alleen.

"Oh you laugh like there is hope in the story." - Ben Howard (Bones)