Uiteindelijk proef je zout op je lippen. Je voelt hoe je ogen pijn gaan doen en gaan prikken. Op het moment kan ik alleen maar huilen. En ik weet niet wat het is. Ik huil als ik in de spiegel kijk. De reflectie irriteert mijn ogen. Onzekerheid doet me pijn. Tranen die niet stoppen, terwijl je eigenlijk alleen maar stomme redenen hebt om te huilen. Sommigen zullen het zwak noemen, maar ik die het als een manier om dingen los te laten. Zie het filosofische er van in. Zorgen en problemen die je hoofd verlaten terwijl de tranen uit je ogen stromen.
Soms kan je beter alleen zijn. Jezelf redden en van niemand afhankelijk zijn. Niemand die je pijn kan doen. Het is moeilijk om alleen te zijn, maar je komt er uiteindelijk sterker uit. Denk ik.
"Eenzaamheid is de menselijke essentie." - White Oleander
Geen opmerkingen:
Een reactie posten