Omdat niemand me verliet was ik nooit echt alleen te vinden, ik had een huis vol vreemden en een hoofd vol vrienden. Een brievenbus vol brieven, op iedereen verliefd en ik ga naar bed. Ik doe net alsof ik slaap. Ik doe net alsof ik wakker ben.
Maar ik ben geneigd de goede dingen te verpesten. Maar met jou is het anders, de regels gelden hier niet. Maar ik heb wat afstand nodig om van gewoontes af te komen. Dus laat me dit doen, over een jaar zien we elkaar hier terug. Als wij dan nog iets zijn, kan ik mijn angsten los laten. Angst voor normaal zijn, angst voor de massieve muren van onze toekomst en het loslaten van wat is gebeurd.
(Eefje de Visser en Maria Mena)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten